Men in black

Men in Black Dressed to please and tease... ennbsp; Ik blader eens heel ver terug in mijn eigen geschiedenisboek en kom terecht bij mijn laatste liefde. Met mijn ochtendjas en verfromfraaid kapsel kwam ik eens iemand tegen. Zo kan het dus ook... Ik hoop nuennbsp;wel dat het opborrelen van bepaaldeennbsp;ideeen bij jullieennbsp;binnen de perken blijft? Op een andere vergrijsde pagina in mijn boek zie ik mezelf eenvoudig gekleed staan. Het was bij een plechtige opening van een restauratieproject, waar ik de rol van architect heb mogen vervullen. Sta je daar als 23-jarige metennbsp;vest en spijkerbroekennbsp;naast zo'n politicus in zijn blauwe pak... ennbsp; Dat blauwe pak... Is al een poosje aan mijn garderobe toegevoegd. Maar het is niet mijn geliefde outfit, want oei! Dat maakt zo formeel en onaanraakbaar. Een beetje bah!ennbsp; Maar wel zo geschikt voor bepaalde gelegenheden. Eentje daarvan staat me nog bij. Het vieren van Koninginnedag in het buitenland. Is er zo'n mooie uitnodiging voor het bijwonen van de plechtigheid 'sur la reine', en blijkt het on spot toch wel wat stijfjes te zijn. Jammer eigenlijk, want de 'ambassadeuze' (wel niet correct Nederlands, maar dit klinkt zo heerlijk melodieeus) leek me wel aardig... Tenminste iemand met wie je nog even iets in het Nederlands kon babbelen. Misschien had ik haar moeten vragen of we na afloop niet nog even de kroeg in zouden duiken? Maar ja, die etiquette laat zoietsennbsp;dan niet toe. En ze stond er sowieso maar plichtmatig pootjes te geven bij de entree van de salon. ennbsp; Laat mij dus maar lekker inennbsp;het zwart zijn. Wellicht vanuit het onderbewuste dat ik me ooit zo ben gaan kleden... En kleding kan zoveel doen! Bij tijd en wijlen stap ik eens in die deftige zilveren trein (gelukkig niet van Italiaanse makelij) en bezoek mijn hartsvriend. Een heuse divo die aandacht voor details zeer op prijs stelt. Omwille van hem bedenk ik dan meestal wel iets of tooi me als een bruid met een zijden das. Het is namelijk het gebaar dat telt... En dat soort gebaren zijn wel eens... In mijn geliefde Haarlem was ik jaren te gast bij een bejaard echtpaar. Eenvoudigweg omdat mevrouwe dat op prijs stelde en ik zo niet hoefde te reizen en van die afschuwelijk lange dagen hoefde te maken om mijn werk te voltooien. (Rond zessen de deur uit en elven thuis) Zij gaat graag gekleed en haar man is niet zo bewust van die materie. Zo zie je ons wel eens uitgaan. Gekleed uiteraard, en zij dan achterop de fiets. Want dan voelt ze zich zo lekker jeugdig. En manlief laten we lekker thuis. ennbsp; En jaren geleden rinkelde eens de telefoon op een vrijdagavond in de late uurtjes. Het was mijn geliefde docente die met haar handen in het haar zat. Of ik de dag daarna haar studenten kon opvangen, aangezien ze verhinderd was en niemand meer kon bereiken. Geweldig dagje achteraf, want met tien vrouwen op stap komt niet zo vaak voor. Ofschoon ik sedert dien wel vaker mee met dat stel op stap ga. En dan zo lekker gesoigneerd met mijn 'driekwarter'. Dat is zo'n tijdloos wollen jasje waarvan enkel de Engelsen weten hoe het te maken. Natuurlijk met attribuut als het sjaaltje. ennbsp; En hem ben ik dan eindelijk ook tegengekomen.ennbsp; Hij is gekleed in het zwart natuurlijk, maar niet zo'n morsig mannetje als inspecteur Columbo. Wel met een identieke garderobe van zwarte pakken... Nu heb ik hem bijna zover dat we eens samen in een outlet gaan kijken hoe we gekleed zullen gaan. En dan uniform verschijnen, zoals in de film. En we zijn waarachtig nog overheid ook. Zo zie je ons eens wandelen 'Where the streets have no name' of gewoonweg met de hond aan de Maliebaan. Het is echter zo dat bij hem in de horizon het pensioen lonkt. Mag ook wel, want meneer heeft meer dienstjaren dan ik leef. Maar of ik hier nu een Rafelkap zal vinden die nog graag in het zwart gekleed gaat? Je hoeft in ieder geval niet achter buitenaardsen aan te hollen.. Maar ik ben momenteel in een verhuisstemming. Dan gaan er allerhande dingen door je handen. Heb ik zo'n fles bejaarde zwarte tekeninkt van de firma Rotring te pakken. Wie weet ga ik mijn fletse ochtendjas daarmee nog enige bravoure geven... ennbsp;